Każdy słyszał określenie czarna dziura. Czym jednak jest ten obiekt?
Każda planeta, albo inny astronomiczny obiekt, by opuścić pole grawitacyjne i „szybować” w kosmosie, musi najpierw rozpędzić się do odpowiedniej prędkości. Prędkości taka zależy od wielu czynników m.in. od masy i rozmiaru obiektu, które chce opuścić. Każdy taki obiekt, który chce opuścić inny jest czarną dziurą. Przykładem może być Ziemia, by ona została czarna dziurą i mogły się z niej wydostawać inne obiekty np. promy kosmiczne i uciec do kosmosu, to promień Ziemi musi być mniejszy niż 1cm. We Wszechświecie są różne rodzaje czarnych dziur. Najwięcej występuję tych o małej masie, nieprzekraczających kilku mas Słońca, bądź tych potężnych o przekroczeniu milionów mas Słońca.
Czarna Dziura
Skąd jednak wzięły się czarne dziury? Jak powstały? Ilu naukowców, tyle praktycznie jest opinii. Jednak główna hipoteza, przyjęta za prawidłową określa, że w wyniku wybuchu supernowej, po powstaniu galaktyki, utworzyła się ogromna czarna dziura, która cały czas się powiększała i pochłaniała wszystko dookoła. Dodatkowo Albert Einstein w swojej niezwykłej teorii wyjaśniał, że w polu grawitacyjnym, które jest silne czas płynie zdecydowanie wolniej, niż w tym, którym to pole jest słabe. Dodatkowo procesy zachodzące w tym polu ulegają bardzo dużemu spowolnieniu, a silna grawitacja przyczynia się do zmian geometrycznych przestrzeni.
Trzeba jednak wiedzieć, że czarne dziury nie są wieczne, mogą, bowiem wyparować. Odbywa się to szczególnie w silnych polach grawitacyjnych, w wyniku procesów, jakimi są procesy kwarantannowe.
Albert Einstein