Jeszcze żaden człowiek nie postawił stopy na Marsie, ale jest kwestią czasu gdy to nastąpi. Jest jednak prawdopodobne, że nawet jeśli człowiek w końcu stanie własnymi nogami na tym czerwonym globie, nie będzie pierwszym żywym Ziemianinem na Marsie. Nie chodzi tu przy tym o mikroorganizmy przenoszone na sondach i łazikach, które z Ziemi już tam dotarły. Jest prawdopodobne, że pierwsi Ziemianie dotarli na Marsa miliony lat zanim na ten glob dotarły pierwsze ludzkie sondy.
Tym zwierzętom podróż mogła zając z Ziemi na Marca nawet od jednego do dwóch tygodni. Jest to o tyle szokujące, że ludziom, jeśli wziąć pod uwagę najszybszy dotychczas wykorzystany załogowy pojazd kosmiczny taka podróż zajęłaby minimum 2,5 miesiąca, a nawet dłużej. Czy potomkowie pierwszych Ziemian na Marsie przeżyli do dzisiejszych czasów, tego nie wiemy. Nie możemy tego wykluczyć.
Nadal chodzi oczywiście o mikroorganizmy, choć nie jedynie jakieś bakterie, czy wirusy, aczkolwiek i one mogły już wiele milionów lat temu trafić z Ziemi na Marsa, ale o małe zwierzątka.
Naukowcy z Uniwersytetu w Edynburgu ostatnio donieśli o wynikach badań, których konkluzja jest taka, że życie na Ziemi pochodzi z kosmosu, a ściśle przeniesione zostało przez pył kosmiczny. Ich eksperyment wykazał, że silne strumienie pyłu kosmicznego, poruszające się z prędkością 70 km/s, mogą wyrzucać z górnych warstw ziemskiej atmosfery nasze cząsteczki unoszące na sobie mikroorganizmy i w ten sposób te żyjątka mogą trafić na inne planety, a nawet do układów planetarnych innych gwiazd. Media o tych badaniach donoszą w kontekście sposobu dotarcia życia na Ziemię. Ale patrząc ściśle na to, na czym badanie polegało i jego wyniki, z pewnością mamy dowód na coś odwrotnego, czyli Ziemię jako dawcę życia na innych planetach.
Kandydatem na pierwsze ziemskie zwierzę na Marsie jest malutki niesporczak o rozmiarach setnych części milimetra. Jest to zwierzę obecne m.in. w górnych warstwach atmosfery , nawet na wysokości 150 km. Jest ono zdolne do: przeżycia w temperaturze bliskiej zera absolutnego, zniesienia 1000-krotnie wyższego promieniowania jonizującego niż inne zwierzęta, wytrzymania w ciśnieniu 6000 atmosfer i może przeżyć bez wody ok. 100 lat. Niesporczaki są zdolne przeżyć w przestrzeni kosmicznej. W niekorzystnych warunkach niesporczaki wchodzą w stan krytpobiozy, z której wychodzą natychmiast, gdy warunki będą odpowiednie.
Oczywiście, aby trafić na Marsa, niesporczaki musiałyby być wystrzelone w kierunku tej planety i tam dolecieć. Wystarczy, aby trafiły tam, gdy klimat był cieplejszy, wówczas mogły przeżyć, bo na Marsie jest woda. Na powierzchni jest zamarznięta, lecz w głębi marsjańskiego gruntu już tak być nie musi, a kiedyś, gdy Mars był cieplejszy, mogła ciekła woda płynąć na jego powierzchni, choćby okresowo. Jeśli niesporczaki trafiły tam wówczas, mogły spłynąć do głębszych warstw gruntu, gdzie nadal może być ciepło na tyle, aby woda miała stan ciekły. Także, jeśli kiedyś odkryjemy życie, w głębszych warstwach marsjańskiego gruntu, może okazać się, że są to potomkowie Ziemian. Nie możemy również wykluczać, że życie najpierw pojawiło się na Marsie i stamtąd przywędrowało na naszą planetę. Dzięki ostatnim odkryciom wiemy, jak mogło do tego dojść.